Yazarlar

Unutmak, anıları, acıları, maziyi, kötü hissettiren insanları, mutluluğumuzu engelleyen her şeyi bir kenara bırakmak isterdiniz değil mi? Ama başarmak hem cesaret hem de çok zor bir iş . Peki yapan var mı? Zannetmiyorum ama vardır kimbilir. Ben  başaramadım sizlere kolay gelsin. Peki ya mümkün müdür unutmak? Her şeye bir çizgi çekebilmek. Deneyenleriniz olmuştur belki de. Ya başarılı ya da başarısız olmuşsunuzdur.

Ahmet Hasyüncü’nün, FETÖ kurumlarına desteklerini, bağlantılarını küçükte olsa aktarmaya çalışacağım.

Ahmet Hasyüncü’ye gelmeden önce,  uzun zamandır Hasyüncü’nün avukatlığını üstlenen Okan Yılmaz’dan bahsetmek isterim.

Modern çağ dedikleri teknolojinin geliştiği, bilimin  ardarda geliştiği, robotların hayatımızın her safhasında yer aldığı ve dünyanın bir ucundan diğer ucuna internet denilen mucizevi akımla canlı, anı anına birbiriyle iletişim içinde olan insanlar, yeni çağı yaşamakta her insan bu teknolojik araçların esiri olmuş. Gir Google'a, Youtube'a artık raflarda tozlanmış duran o güzelim kitapları kim okuyacak, kim ilgilenecek. Tabii ki internette kitap okumak isteyenlere elbette çareler var, fakat kitabı eline alıp onu hissetmek, kağıt kokusu ve aldığın hazzı verebiliyor mu? Hayır. Kitap elinin altında olacak dokunacaksın hissedeceksin. internet artık bir başbelası olmuş durumda kullanmayı bilmeyene. Kullanmayı, değerlendirmeyi bilenlere ise nimet ama anlayana.

Sıradan olmak ya da olmamak… Hangisini seçeceğinize siz karar verin. Bir hayat bir ömür…

Ülkemizde, neredeyse, her gün bir hanımın yaşama hakkı elinden alınırken,
Kayseri’de avukat bir hanım, telefonla ölümüne tehdit edildi.

İnsan akıl, irade ve duygular, hissi anlık davranışlar, hissiyatlar hoş güzel bi o kadar insanı rahatlatan şeyler, kendince güzel olan her şey fakat senin isteyipte aklının onaylamadığı şeyler de var. Akıl, insanı insan yapan insani özellik barındıran muhakeme yetkisi. Akıl ile hissiyatlar birbiri ile örtüşemeyen ikili zıt kutupları. Karar neye kime nasıl olarak akıl dengesine mi yoksa duygu dengesine mi hangisine göre karar vermeli insan. Akıl şaşmaz duygular şaşar der atalar. Ama aklın yetişemediği hissiyatların devrede olduğu anlarda vardır. Birinin diğerine üstünlüğü neye, kime göre ?

Bu aralar televizyon ekranlarında psikolojik diziler rövanşta, ben keyifle iziliyorum çünkü yaşanmış hayat hikayelerinde, aslında insan bazen kendi hayatından bir pay çıkarabiliyor...

Bu hafta sizlerle çok hoşuma giden bir yazıyı paylaşmak istiyorum.

O; benim kötü bir arkadaşım. Sessizdir kendisi çok sessiz… Hep efkarlı. Kısa sürsede yolculuğumuz genelde sürekli buluşuruz. Birbirimize çok bağlı, bir türlü vageçemediğimiz, birlikte tükendiğimiz,  güne birlikte başlayıp birlikte bitirişimiz, yaşamı paylaştığımız…

Bölge adliyesi yapılmadan önce, icra daireleri adliye binasının bodrum katında idi. O dönem ki icra dairelerinden, avukatlar, vatandaşlar, aklınıza kim gelirse herkes şikâyetçi idi. Birçok usulsüzlükler yapılıyor, işler yürümüyordu. İcra satış ihaleleri, otoparklarda, vatandaşının evinin önünde… Yapılıyor, ihale çeteleri kimseyi ihalelere almıyordu.

Bana kara diyen dilber gözlerin kara değil mi?

Sevmeyen var mı  lunaparkı? Keyif almayan, heyecanlanmayan? İnsanın yaşantısına benzetirim ben lunaparkları... Dönmedolap gibidir aslında...

Türkiye’nin yılları bazı siyasi klişelerle araya gitti. Türk siyasetinin en önemli klişelerinden biri “enkaz devraldık” lafıdır. Bu bir bahanedir.