20 yaşındayken, 4 yıl önce bugün öldürüldü.
Acın hala o gün gibi acıtıyor canımızı...
Annesine "Keşke kurşunla öldürselerdi", babasına "Toprak atmayın meleğime" diye feryat ettirdiler.
Ne senin acın bir güne sığar ne de bizim utancımız; Tek suçun kadın olmaktı. Tek suçu dolmuşta inmeyi bekleyen son kişi olmasıydı.
Aslında çok şey yazılır, çizilir ancak hiçbir faydası yoktur.
Ben de pırlanta gibi dünyalar güzeli iki kız çocuğunun annesiyim.
Annesinin, babasının yaşadığı acıyı derinden hissediyorum.
4 yıl önce insanlığımızdan utandık, 4 yıl içerisinde çok fazla da değişen bir şey yok…
Ve…
Bazı acılar vardır unutulmaz, unutulmamalıdır, unutulmayacaktır...
Unutulmayacaksın Sevgili Özgecan kızımız…