Hayat gerçekten çok kısa ve zaman su gibi akıp geçiyor. Daha dün gibi aklımızda olan anılarımıza şöyle bir göz attığımızda üzerinden ne kadar uzun zaman geçtiğini fark edip hayıflanıyoruz.

Babalar Günü; babalarımızın onuruna yıl içinde ayrılan Haziran ayının üçüncü pazar gününe denk gelen özel bir gündür.

Bir bilgeye sormuşlar; “Dostluk nedir?” diye. Paylaştın mı sevgini, korkunu, ümidini ve yenilgini verdin mi desteğini, sordun mu halini, yolladın mı yüreğini, ağladın mı onun gibi…

Bu hafta sizlerle, okuyunca sizin de benim gibi beğeneceğinizi umduğum bir yazı paylaşmak istiyorum. Saygı ve sevgilerimle...

Bugün yeni güne huzurlu bir başlangıç yapmıştık ki, saat sabah 11 sularında gelen acı habere kadar...

“Hiçbir zaman gülümsemekten vazgeçme.Üzgün olduğunda bile gülümsemene kimin ne zaman aşık olacağını bilemezsin”...

Her gece yeni bir güne daha uyanacağımızı bilerek başımızı yastığa koymaktayız.

Hani kalbinizi pırpır eder toz pembe olur hayat. Hiç acı çekmemişsiniz, hiç  üzülmemişsinizdir.

İnsan kullanmakla, insan kullanmayı bilmek arasındaki farkın ayrımına varmış olan insanlardır;

Bana göre asaletin göstergesiydi sakin duruş.

Tahammül, insan neye katlanır ne için katlanır kimler için bir şeylerden ödün verir.

Hangimizin hataları, yanlışları yok ki. İlk insan Adem Aleyhisselam, ilk babamız bile insana has bir özellikle hata işleyerek cennetten kovulmadı mı ki?