Bu şiiri huzurevinde yazdım gördüklerim ve hissettiklerimin hepsi "tarihin arkasında gizli yaşamlar" adlı şiirimden ibaret...
Zaman, acımasız bir canavar, son bir umut, dökülen gözyaşı, yarınlara doğan güneş...
İnsan, yalnız kalamayacak kadar bencil , sevgiye acıkmış, anılarının pençesinde bırakılmış, hatıraların şaheseri
Bu yerde zaman durmuş adeta her taraftan yükseliyor sessizlik
Dinlemiyor kimse kimseyi anlamıyorlar halimden
Yine de gülümsemem eksik olmaz yüzümden
Burnumda çiçeklerin o eşsiz kokusu
Sırtımda taşıdığım hüzünler
Yürüyorum takvimler ayaklarımın altında
Geçen her bir yılı karınca gibi eziyor adımlarım
Burası zamanın ağır adımlarla yürüdüğü bir yer...
Geçmişin izleri, duvarlarda birikmiş sessizlikte yankılanır.
Her odada bir ömür saklı;
Her bakışta, bir çocukluk, bir aşk, bir veda gizli.
İsimleri artık daha az anımsansa da
anılar hâlâ canlı…
Titreyen ellerin arasında tutulan fotoğraflarda,
gidenler var… kalanlar, ve beklenenler.
