-Kendilerine fayda sağlayan ama bu arada başkalarına zarar veren haydut insanlar…
-Hem kendilerine hem başkalarına fayda sağlayan zeki insanlar…
-Kendisine hiçbir yarar sağlamadan hatta bazen zarara uğrayarak başkalarına illa ki zarar verenler aptal insanlardır…
“Aptallığın Temel Yasalarını ele alan Carlo M. Cipolla… kitabından kısa bir kesitti…
Başa dönersek değerli okurlarım gerçeklerden kaçmamak gerekli. Hayatın bize sunduğu yollarda karma insanlar olduk. Kendimizi düşünerek çıktığımız yollarda bize eşlik etmesi için hep birer birer aldık yanımıza işimize gelen kişilik tiplerimizi. Özeleştiri yaptığımızda kendimizle zeki yanımızla da gurur duyduk, saf yanımızla da, haydut halimizle de ama aptallığımızı ayırt ederek. Çünkü bizler akıllıyız ve istediğimiz zaman aptal oluruz. Çünkü bizler çıkarcıyız bünyemizde her çeşit insan tiplerini barındıracak kadar genişliği sağlarız. Yani işimize geldiği gibi… gene kafam karıştı, gene deli sorular aklımda… Biz niye biz olamıyoruz? Zeki isek sonuna kadar zekiyiz. Saf isek sonuna kadar iyi niyetliyiz. Haydutsak eğer bırakın dağınık kalsın, aptalsakta eğer iyi niyetin kurbanı mı kalsın. Bu demek değildir “ben böyleyim” diyerek kenara çekilmek. İşimize geldiği gibi davranmak acıtır gün gelir bir yanımızı. Her şeyin başı olan “iyi niyet” duygularımızı öldürmeyelim derim ben. Gerek var mı kurnazca fikirlere? İnsanları zehirlemeye ya da zehirlenmeye. Bırakın çıkarlarınız için başkalarını kullanmayı… Haklı hep siz olamazsınız onun için yargılamaktan da kaçının. Yüzleşin kendinizle duygularınızla ara ara. Özür dilemek bir çok olayın yeni başlangıcıdır; dileyin. Ne istediğini bilen tutarlı kişi olmaktan bıkmayın. Kötü gün dostu zeki insan, iyi gün dostu aptal insan olun.
“Sahteliklerin içinde sadelik en güzeliymiş; yalana karışmamış gözler, oyunu seçmemiş sözcükler. Ve masum ruhunu hala taşıyabiliyorsa insan; yürek, hayat muharebesinde kaybetmiş olsa da vicdan muhasebesini hep kazanırmış.”
